تعریف فرانشیز
فرانشیز یک نوع مجوز است که یک طرف(دریافت کننده ی فرانشیز) کسب مینماید تا اجازه ی دستیابی به دانش اختصاصی طرف دیگر(دارنده فرانشیز) ،فرایندها و نشان های تجاری یک کسب و کار داشته باشد تا بدین وسلیه در یافت کننده ی فرانشیز قادر به فروش یک محصول یا ارائه ی یک خدمت تحت نام تجاری مذبور باشد. در عوض بدست اوردن فرانشیز ، دریافت کننده ی فرانشیز معمولا باید هزینه های اولیه راه اندازی و هزینه سالانه صدور پروانه را پرداخت نماید.
هزینه ها و تنظیم قراداد
سه پرداخت مهمی که به دارنده فرانشیز صورت میگیرد بدین ترتیب است: یک) حق امتیاز استفاده از علامت تجاری دو)باز پرداخت آموزش ها و خدمات مشاوره ایی داده شده به متقاضی دریافت فرانشیز سه) درصدی از فروش واحد تجاری شخص
قرارداد فرانشیز معمولا برای یک دوره زمانی با مدت معین به طول می انجامد( که خود به دوره های کوتاه تر تقسیم میشود که هرکدام نیاز به تجدید دارد) و همچنین این قرارداد یک قلمرو اختصاصی یا ناحیه ی جغرافیایی خاصی را معین میکند که موقعیت مکانی این فرانشیز را محصور و محدود می نماید.دریافت کننده فرانشیز ممکن است چندین موقیت مکانی این چنینی را مدیریت نماید.
توافق نامه ها ممکن است به مدت پنج الی سی سال معتبرباشد که با فسخ پیش از موعد و یا نقض بیشتر تعهدات قراردادی عواقب جدی را برای دریافت کننده ی خاطی به همراه دارد.
(لازم به ذکر است) فرانچایز صرفا یک سرمایه گذاری موقت تجارتی میباشد که شامل اجاره و تحصیل منفعت یک فرصت تجاری است نه خرید یک کسب و کار به منظور تملک ان !
تعهدات طرفین
هریک از طرفیندارای چندین منافع قابل حمایت میباشند.دارنده فرانشیز به دنبال تامین حفاظت برای علامت تجاری کنترل و حفظ ایده و مفهوم کسب و کار و تامین امنیت دانش فنی(حفاظت از عدم افشای دانش فنی) است.
دریافت کننده ی فرانشیز موظف به انجام خدماتی است که علامت تجاری بخاطرآن برجسته یا معروف شده است. استانداردهای بسیاری مورد نیاز است.
نشان لوگو و علامت تجاری دارنده ی فرانشیز میبایست در محل برجسته ایی از مکانی که در ان خدمت ارائه میشود نصب گردد.لباسی که توسط کارکنان دریافتگر فرانشیز پوشیده میشود بایستی دارای طرح و رنگ خاص و موردنظر باشد. این خدمت بایستی مطابق با الگوی تعریف شده توسط دارنده فرانشیز و با اجرای موفق دریافتگر فرانشیز ارائه شود. بنابراین دریافتگر فرانشیز انگونه که یک خرده فروش کنترل میشود تحت کنترل کامل تجارتی قراردندارد.
همچنین این نوع قرارداد هیچگونه گارانتی و وارانتی( شروط فسخ و خسارت) را برای دریافتگر فرانشیزدر برنمیگیرد و دریافتگر فرانشیز در موارد اختلاف بصورت معدود و یا اصلا حق مراجعه به محاکم قانونی را پیدا نمیکند.
قراردادهای فرانشیز بطور معمول یک جانبه و به سود دارنده ی فرانشیز تنظیم میگردند .و نظام قانونی عموما دارنده فرانشیز را دربرابر دریافتگر ان مورد حمایت قرارمیدهد چرا که این دریافتگر فرانشیز است که تقاضای پذیرش الحاق به قراردادهای الحاقی (بدون مذاکره) را دارد. درعوض ، دریافتگرفرانچیز درحال خرید دانش فنی دارنده فرانشیز میباشد که این خود نوعی ریسک (خطرپذیری) میباشد چرا که هیچ توفیق و سودآوری در این کسب و کار توسط دارنده ی فرانشیز تعهد نمیشود.
قراردادهای فرانشیز با اختیار یکطرفه ی دارنده ی فرانشیز قابل تجدید میباشد.
اغلب دارندگان فرانشیز از دریافتگر فرانشیز میخواهند تا موافقت نامه ایی را امضا نمایند که به موجب ان صلاحیت محلی و قوانینی که تحت ان هر نوع اختلاف باید اقامه شود تحمیل میگردد.
